Er is voor ons geen enkele noodzaak om vroeg wakker te worden. Toch doe ik dat. Ik draai me nog een keer om en probeer verder te slapen. Vervelend detail: de helling waarop ik lig is net iets te steil voor het mooie. Toen ik vannacht mijn fleecevest, dat ik als hoofdkussen gebruik, annexeerde om warm te blijven, bedacht ik dat mijn lakenzak dan wel als kussen kom worden opgerold. Mooi niet dus: mijn slaapzak, met mij erin, gleed langs het gladde slaapmatje zo naar beneden… Enfin, het lukt me om nog een poosje door te knorren. Opeens hoor ik stemmen. Regina is in gesprek met een parkeerwachter, die vraagt hoe het zit met het betalen van de rekening. Nu was gisterenavond met iemand anders al afgesproken dat dat vanmiddag zou gebeuren. Hij neemt er genoegen mee en vertrekt.
Tegen half negen kruip ik naar buiten. Ontbijt, tent afbreken en daarna een wandeling. Regina voelt zich wat beter, maar gaat wel weer in de bus liggen om verder te slapen. Na een poosje keer ik weer terug naar de bus. Ondanks dat we gezelschap aan elkaar hebben, wordt het voor ons beiden toch een lange dag van vooral wachten. We houden ons ledig met een spelletje Uno, we praten wat, ik loop al fotograferend wat heen en weer. Er valt weinig te vogelen, hoewel een Kruisbek binnen schietafstand van de lens komt en er zich twee Boompiepers in het gebied ophouden. Ik neem nog wel een Notenkraker te horen, maar als dat dan al zo was, dan liet die zich niet zien. Intussen verslechtert het weer zienderogen en vooral rond de bergtoppen ziet het er niet fraai uit. De donder rolt, ginds bovenin zal het wel regenen… Zorgelijk!
Gelukkig komen daar dan toch de eersten weer terug, al snel gevolgd door de rest van de groep. Het was afzien geweest, vooral het laatste stuk naar het kruis op de hoogste punt. Niet iedereen had dat weten te bereiken en op de terugweg was het zelfs wat gaan regenen, wat gevaarlijk gladde stenen ten gevolg kan hebben; ze zijn blijkbaar maar net op tijd van die berg af.
Goed, we hijsen alles en iedereen in de busjes en speren door de Tatra onder zware regenbuien richting Hongaarse grens. In de buurt van de grens rijden we ons nagenoeg van de kaart af, om uiteindelijk in een klein geïsoleerd dorpje aan te komen. Hier is een prima slaapplek te vinden, waarvoor we toestemming vragen aan de bewoners van het dichtstbijzijnde huis. Het blijken zeer vriendelijke en gastvrije Bratislavieten te zijn, die ’s zomers hier bivakkeren. Jawel, we mogen van het veldje dat aan hun huis grenst gebruik maken. Er is een vuurplaats onder een stevig afdak, de vuurmeesters kunnen hun gang gaan. Intussen worden er tenten opgezet en het eten wordt klaargemaakt. Het donker valt in, de vlammen lekken langs het hout dat we van onze buren gekregen hebben, het bier vloeit, het eten staat te dampen in de pan… Aan tafel!
Ik ben zo optimistisch geweest om te denken dat de lucht nu wel redelijk leeggeregend zal zijn en heb alleen de binnentent opgezet. De buren komen nog even buurten en vertellen dat we beslist wel regen moeten verwachten vannacht. Aha, dan moet de buitentent er dus ook overheen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, zo blijkt, als ik veel later in het donker van de nacht bij mijn tent sta, terwijl een behoorlijk deel van de groep na zo’n zware dag al diep onder zeil is. Ik wil ze niet storen, besluit het erop te wagen en leg de buitentent zo goed en zo kwaad als het gaat over de binnentent heen. Het zal het water wel een poosje tegenhouden en langer dan een half uur gaat het toch niet regenen.
Travelwire 